Ontmoeting met de Boeddha

Het beeld van de Boeddha heeft mij letterlijk en figuurlijk een belangrijk inzicht gegeven in een tijd dat ik worstelde met de resten van mijn geloof. Zonder dat ik daar erg in had. Het is iets wat mij is overkomen.

Met plezier had ik de Hervormde kerk achter mij gelaten en mijn geloof in God opgegeven. Mijn twijfel over Gods bestaan had plaats gemaakt voor een overtuigd ‘niet-weten’, een agnostisch standpunt. Waarom zou ik me druk maken over iets wat ik niet kan weten? Deze vraag stelde ik mijzelf en dit gaf rust. Maar onbewust was er toch een soort van leegte in mij die opgevuld wilde worden. Toen zag ik op een goede dag in een Brussels Museum bij de ingang drie geweldige beelden van de Boeddha, zittend in meditatie. Zij maakten een enorme indruk op mij en het beeld van deze zittende Boeddha’s bleef dagenlang bij me hangen. En nog is het een bijna tastbare herinnering.

In die tijd draaide mijn toenmalige vriendin vaak een langspeelplaat van Robert Long, ‘Vroeger of Later’. Een veel verkochte plaat, met daarop onder ander het nummer ‘Jezus redt (alle mensen opgelet)’. Een satirisch nummer over de zendingsdrang van sommige christenen.  En op een dag wist ik het! Ik was opgegroeid met het geloof dat de dood van Jezus alle mensen bevrijdt van al hun zonden. Maar plots werd mij duidelijk dat ik dit helemaal niet wilde. Op die manier wilde ik helemaal niet worden gered! Mijn leven gered door de marteldood van een ander. Ik vond het eigenlijk een afschuwelijk idee. Als er iets gered moest worden, dan wilde ik dat zelf doen en als dat dan pijn deed, dan was het mijn eigen pijn. En dat was precies wat de Boeddhabeelden mij op dat moment leerden: je moet het zelf doen! Als ik mijn leven wil redden, dan moet ik dat zelf doen. Zo had de Boeddha het gedaan, zo zou ik het ook kunnen doen. Op die manier was de Boeddha mijn eerste leraar op een nieuwe weg. De eerste die mij duidelijk maakte: ik kan het zelf en wat een bevrijding was dat!

Hoe dit alles moest, geen idee. Voor mij was belangrijker dat ik kon vertrouwen op mijzelf, dat ik mij losmaakte van God, van de kerk, van Jezus, van mijn ouders, van alles, waarvan ik dacht dat ik er aan vast zat. Het was als kunnen fietsen met losse handen.