Ziek zijn, last van mijn longen hebben, heeft mij veel opgeleverd: aandacht van mijn moeder, van klasgenoten en leraren, een goede reden om van school thuis te blijven, zelfstandig leren, leren om mijzelf te vermaken en niet onbelangrijk, een verklaring dat ik voorgoed ongeschikt ben voor de militaire dienst.
Met al deze voordelen, ondanks het ongemak, ontwikkelde ik mij tot ‘een ziekelijk prinsje’, dat gebruik en misbruik maakte van zijn beperking. Ik raakte gehecht aan mijn ‘paradijs’ en liet mij er niet zomaar uit verdrijven. Tot op een dag de huisarts mij mededeelde dat ik weliswaar het e.e.a. mankeerde, maar dat ik daaraan niet dood zou gaan. Integendeel, ik zou er mee dood gaan.
Klik!
Als in een koan van zen was ik in één keer verlicht. Met één opmerking waren alle mentale beperkingen opgeheven. Vanaf dat moment stapte ik net als andere mensen gezond door het leven en net als iedereen was ik soms ook wel eens ziek. Wat een bevrijding!
En ik ging verder. Ik daagde mijzelf uit! Ik werkte zeven dagen in de week en merkte dat dat kon. Ik ging op fietsvakantie en ontdekte dat dit geen enkel probleem opleverde. Zo ontwikkelde zich het plan om naar Italië te fietsen. De Alpen over, niet met olifanten, zoals mijn jeugdheld Hannibal uit Carthago, maar met mijn fiets!
In de zomer van 1979 fietste ik met mijn toenmalige vriendin van Nederland naar Zwitserland, langs het meer van Genève, door het Rhonedal naar Brig, om daar de Simplonpas te bedwingen. In Italië fietsten we in westelijke richting om vervolgens via de Sint Bernhardpas weer terug te keren naar Zwitserland, om uiteindelijk weer naar Nederland terug te fietsen.
Mijn ademnood was volledig verdwenen! Ik bewees mijzelf dat ik bergpassen tot 2500 meter hoogte kon over fietsen. Ik zal niet zeggen zonder enige moeite, want omhoog fietsen is een enorme inspanning, maar niet met meer moeite dan andere mensen. Al fietsend leerde ik gecontroleerd te ademen in een cadans met het ronddraaien van mijn benen. Het bewustzijn van de adem, geleerd in tijden van ademnood, was hierbij van een groot voordeel. Ik raakte maar zelden buiten adem en overwon uiteindelijk mijn ademnood en ook ‘het ziekelijke prinsje’ liet zich nog maar zelden zien.
zondag 24 juni 2018