Dit zitten op een kussentje, zazen, begint met een aanmoediging: zit stil! Zo ontstaat er ruimte voor het gewaar worden van wat er gebeurt in mij en om mij heen. Alles is permanent in beweging en te midden van die beweging, midden in een stroom van leven, zit ik stil en merk ik op dat ik adem krijg – ik hoef het niet te halen – en dat mijn geest vaak als een wild paard in het rond springt. Ondanks dat is het enige wat ik doe: waarnemen. Waarnemen zonder oordeel. Zo is zazen een mogelijkheid om met alles te zitten en tegelijkertijd nergens mee te te zitten. Het stille zitten, het ademen zoals dat vanzelf gaat, de stilte, de ruimte, de mensen die om mij heen zitten, de aanmoedigingen van de leraar, het werkt allemaal mee dat dit zitten wat doet met mij. Want: dit zitten doet wat. Dit zitten maakt iets duidelijk, er openbaart zich iets, er wordt iets zichtbaar. Maar wat manifesteert zich?
Zeker is dat de werkelijkheid zich manifesteert, de werkelijkheid biedt zich iedere seconde aan. Via mij, via de mensen om mij heen, via de dagelijkse gebeurtenissen, van onbevattelijk klein en onzichtbaar en onbevattelijk groot en niet meer waar te nemen. De werkelijkheid hier en nu: ik zit (ongemakkelijk), ik adem (hoog/laag), ik voel mijn lijf, ik voel mijn gemoedstoestand, ik denk, er gaat in ieder geval van alles door mijn hoofd. En telkens word ik afgeleid en vergeet ik waar ik ben en wat ik doe. Dan keer ik terug naar mijn ademhaling en besef ik me weer waar ik mee bezig ben. Zo neem ik van alles waar. Zelfs lukt het op een goed moment om waar te nemen dat ik waarneem. Steeds doe ik ‘een stapje terug’ en zo ontdekte ik op een dag dat ik niet alleen kijk naar de werkelijkheid, maar tegelijkertijd ook deel ben van deze werkelijkheid. Er is geen verschil tussen mij en de werkelijkheid. Dat denk ik alleen maar. Ik denk tweeheid, maar er is eenheid. Dit is echt een andere manier van kijken! Dit is een grenzeloze manier van waarnemen, zonder subject, zonder object. Zo vallen de grenzen tussen mij en mijn omgeving weg! We horen allemaal bij dezelfde ondeelbare grote werkelijkheid! Naast mijn gewone dagelijkse manier van kijken, van onderscheid maken, manifesteert zich nondualiteit: waarnemen en zien zonder enig onderscheid te maken. Hoe realiseer ik dit?
Ik hoef er alleen maar voor te gaan zitten. Zijn, zijn en nog eens zijn en voor mijzelf zeg ik de woorden:
Grote, volkomen verlichting maak ik tot mijn eigen tempel
Lichaam/geest woont er in vrede
Met de wijsheid van non-dualiteit.
maandag 11 december 2017